کد مطلب:259357 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
عیادت ابی سهل نوبختی
در كتاب «غیبت» شیخ طوسی رحمه الله آمده است:
ابی سهل اسماعیل بن علی نوبختی گوید: خدمت امام حسن عسكری علیه السلام مشرف شدم. حضرتش در اثر سم جفا بستری شده بود. آن بزرگوار به «عقید» خادم خود - كه امام هادی علیه السلام را خدمت نموده و حضرت امام حسن عسكری علیه السلام را پروریده بود - امر نمود تا آب مصطكی بجوشاند.
صقیل، مادر حضرت حجت علیه السلام آن آب را برای امام آورد و كاسه را به دست آن حضرت داد. خواست بیاشامد، دست مباركش لرزید و كاسه به دندان های ثنایای نازنینش خورد و كاسه را بر زمین نهاد و به عقید فرمود: وارد این اتاق شو، كودكی در حال سجده است او را نزد من بیاور.
عقید گفت: داخل شدم، دیدم كودكی سر به سجده نهاده و انگشت سبابه را به سوی آسمان بلند كرده است، بر آن حضرت سلام كردم به من جواب داد، چون نماز را تمام كرد، عرض كردم: مولای من، شما را می خواند.
گوید: مادرش صقیل آمد و دستش را گرفت و نزد پدرش امام حسن عسكری علیه السلام آورد.
ابوسهل گوید: چون آن كودك به خدمت پدر بزرگوار رسید سلام كرد. نگاه كردم بر او و دیدم رنگ مبارك روشنی دارد كه از نور می درخشد و موی سرش به هم پیچیده و مجعد و ما بین دندان هایش گشاده است.
همین كه نظر حضرت امام حسن عسكری علیه السلام بر آن بزرگوار افتاد گریست و فرمود:
ای سید اهل بیت خود! به من آب بده همانا من به سوی پروردگار خود می روم یعنی وفاتم نزدیك شده است.
[ صفحه 143]
نور دیدگان حضرت امام حسن عسكری علیه السلام آن كاسه ی آب مصطكی را به دست گرفت و كنار لب های آن حضرت قرار داد و پدر بزرگوارش را سیراب كرد، چون آب را آشامید فرمود: مرا برای نماز مهیا كنید.
پس در كنار آن حضرت دستمالی افكندند و آن طفل پدر خود را وضو داد.
آن گاه امام حسن عسكری علیه السلام به او فرمود:
ابشر یا بنی! فأنت صاحب الزمان و أنت المهدی و أنت حجة الله علی أرضه و أنت ولدی و وصیی.
مژده باد تو را ای فرزندم! تویی صاحب الزمان، تویی مهدی و حجت خدا بر روی زمین و تویی پسر من و وصی من تویی محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام. پدر توست رسول خدا صلی الله علیه و اله و تویی خاتم ائمه ی طاهرین. بشارت داد به تو رسول خدا صلی الله علیه و اله و به نام و كنیه داد. و این عهدی است بر من از پدرم از پدران طاهرین علیهم السلام.
آن گاه روح مقدسش به عالم قدس پرواز نمود.
وفات آن حضرت به اتفاق اكثر محدثین در هشتم ماه ربیع الاول واقع شده است، چنانچه در «ارشاد» شیخ مفید و در «روضه» نیشابوری است.
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام در اول ربیع الاول مریض شد و در هشتم آن ماه سال دویست و شصتم هجری دنیا را مفارقت كرد. و از عمر شریف آن حضرت 28 یا 29 سال گذشته بود و مدت امامت آن حضرت قریب شش سال بود.
امام حسن عسكری علیه السلام را جانشینی جز امام غائب حضرت بقیة الله الأعظم امام مهدی عجل الله تعالی فرجه نبود و آن را مخفی می داشت، چون خلیفه ی وقت می كوشید آن حضرت را به دست آورد.
ابی سهل اسماعیل بن علی نوبختی گوید: خدمت امام حسن عسكری علیه السلام مشرف شدم. حضرتش در اثر سم جفا بستری شده بود. آن بزرگوار به «عقید» خادم خود - كه امام هادی علیه السلام را خدمت نموده و حضرت امام حسن عسكری علیه السلام را پروریده بود - امر نمود تا آب مصطكی بجوشاند.
صقیل، مادر حضرت حجت علیه السلام آن آب را برای امام آورد و كاسه را به دست آن حضرت داد. خواست بیاشامد، دست مباركش لرزید و كاسه به دندان های ثنایای نازنینش خورد و كاسه را بر زمین نهاد و به عقید فرمود: وارد این اتاق شو، كودكی در حال سجده است او را نزد من بیاور.
عقید گفت: داخل شدم، دیدم كودكی سر به سجده نهاده و انگشت سبابه را به سوی آسمان بلند كرده است، بر آن حضرت سلام كردم به من جواب داد، چون نماز را تمام كرد، عرض كردم: مولای من، شما را می خواند.
گوید: مادرش صقیل آمد و دستش را گرفت و نزد پدرش امام حسن عسكری علیه السلام آورد.
ابوسهل گوید: چون آن كودك به خدمت پدر بزرگوار رسید سلام كرد. نگاه كردم بر او و دیدم رنگ مبارك روشنی دارد كه از نور می درخشد و موی سرش به هم پیچیده و مجعد و ما بین دندان هایش گشاده است.
همین كه نظر حضرت امام حسن عسكری علیه السلام بر آن بزرگوار افتاد گریست و فرمود:
ای سید اهل بیت خود! به من آب بده همانا من به سوی پروردگار خود می روم یعنی وفاتم نزدیك شده است.
[ صفحه 143]
نور دیدگان حضرت امام حسن عسكری علیه السلام آن كاسه ی آب مصطكی را به دست گرفت و كنار لب های آن حضرت قرار داد و پدر بزرگوارش را سیراب كرد، چون آب را آشامید فرمود: مرا برای نماز مهیا كنید.
پس در كنار آن حضرت دستمالی افكندند و آن طفل پدر خود را وضو داد.
آن گاه امام حسن عسكری علیه السلام به او فرمود:
ابشر یا بنی! فأنت صاحب الزمان و أنت المهدی و أنت حجة الله علی أرضه و أنت ولدی و وصیی.
مژده باد تو را ای فرزندم! تویی صاحب الزمان، تویی مهدی و حجت خدا بر روی زمین و تویی پسر من و وصی من تویی محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام. پدر توست رسول خدا صلی الله علیه و اله و تویی خاتم ائمه ی طاهرین. بشارت داد به تو رسول خدا صلی الله علیه و اله و به نام و كنیه داد. و این عهدی است بر من از پدرم از پدران طاهرین علیهم السلام.
آن گاه روح مقدسش به عالم قدس پرواز نمود.
وفات آن حضرت به اتفاق اكثر محدثین در هشتم ماه ربیع الاول واقع شده است، چنانچه در «ارشاد» شیخ مفید و در «روضه» نیشابوری است.
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام در اول ربیع الاول مریض شد و در هشتم آن ماه سال دویست و شصتم هجری دنیا را مفارقت كرد. و از عمر شریف آن حضرت 28 یا 29 سال گذشته بود و مدت امامت آن حضرت قریب شش سال بود.
امام حسن عسكری علیه السلام را جانشینی جز امام غائب حضرت بقیة الله الأعظم امام مهدی عجل الله تعالی فرجه نبود و آن را مخفی می داشت، چون خلیفه ی وقت می كوشید آن حضرت را به دست آورد.